Μυριάποδα - Μαύρα σκουλίκια

Τα μαύρα σκουλίκια ή αλλιώς millipedes ανήκουν στην κατηγορία Diploda. Υπάρχουν 13,000 είδη που ζουν όλα στο έδαφος. Εδώ ανήκει και η γνωστή μας σρανταποδαρούσα. Φέρουν πολλά ζευγάρια ψευδόποδων αλλά στην πραγματικότητα φέρουν δύο ζεύγη ποδιών σε κάθε τμήμα του σώματός τους. Ο αριθμός τους ποικίλει αλλά συνήθως τα πραγματικά πόδια δεν ξεπερνούν σε αριθμό τα δέκα. Έχουν ένα ζεύγος κεραίων και απλά μάτια. Τα millipedes αγαπούν το σκοτάδι γι' αυτό και τα συναντάμε συνήθως τη νύχτα. Σε δενδροκαλλιέργειες ιδιαίτερα μετά από άρδευση βγαίνουν στην επιφάνεια και κινούνται σε επιφάνειες με λιγότερη υγρασία.


Ζουν αρκετά χρόνια (3-7 έτη) αλλά κάνουν την εμφάνισή τους το Σεπτέμβριο ή σπανιότερα την Άνοιξη. Διαχειμάζουν στο χώμα το χειμώνα και το καλοκαίρι και συνήθως τρέφονται από οργανική ουσία σε αποσύνθεση, λόγος στον οποίο οφείλουν την έντονη δυσοσμία που εκκρίνουν όταν τραυματίζονται. Άλλα είδη όπως η σαρανταποδαρούσα είναι αρπακτικά. Γενικά είναι ωφέλιμα έντομα αφού βοηθούν στην βιοδιάσπαση τρώγοντας την αποσυντεθειμένη οργανική ύλη. Η κατά γενική ομολογία αντιαισθητική τους όψη, ενισχύεται από τη συνήθειά τους να κουλουριάζονται σε περιπτώσεις που ενοχληθούν ή απειληθούν. Σε πολλές περιπτώσεις εισέρχονται και διαχειμάζουν μέσα σε σπίτια κατά ομάδες, κυρίως σε χρόνια εγκαταλελειμμένα οικοδομήματα ή σε παλιά σπίτια με κήπο. Μετά από βροχοπτώσεις κάνουν την εμφάνισή τους στην προσπάθειά τους να προστατευτούν.

Το ακμαίο θηλυκό μπορεί να γεννήσει από 20-300 αυγά το χρόνο, αριθμός που μεταβάλλεται κυρίως με την υγρασία και τη θερμοκρασία της περιοχής που βρίσκονται. Οι προνύμφες μπορούν να διατηρηθούν από δύο έως και πέντε έτη μέχρι να νυμφωθούν και να γίνουν αργότερα γενετικά ώριμα.
Αν και θεωρούνται όχι γενικά επικίνδυνα για τον άνθρωπο, πολλά μυριάποδα παράγουν επιβλαβές εκκρίσεις (συχνά benzoquinones) οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν προσωρινό οίδημα και αίσθηση τσιμπήματος.
Η καταγωγή του είναι πανάρχαια αφού έχουν βρεθεί απολιθώματα από την Κάμβρια Περίοδο (542± 0.3 εκατομμύρια έτη πριν).  

Για την αντιμετώπισή τους σε κατοικημένους χώρους, εφαρμόζουμε ψεκασμούς περιμετρικά των χώρων και στους τοίχους στους οποίους εντοπίζονται. Σε αγρούς ή καλλιέργειες δεν είναι αναγκαία η εξόντωσή τους, αφού δεν προκαλούν καμιά ζημιά.

Η αντιμετώπισή τους είναι σχετικά δύσκολη διότι η διαχείμασή τους όπως προαναφέρθηκε είναι κάτω από το έδαφος.


Ντηνιακός Δημήτρης